Je houdt het vrij dunne manuscript in je handen. Het is stoffig en het papier is vergeeld. Op het eerste blad staat in sierlijke letters “De breuk – Seraphem” geschreven. Nieuwschierig sla je een bladzijde om en begint te lezen
Er was een tijd, dat wij, Aluïle samen leefden op een planeet ver weg van Fayae, genaamd Carteo. Wij, de Aluïle, waren een uniek ras, gelijkend op het ras dat 'de mens' heet, qua uiterlijk dan toch. We delen ongeveer dezelfde anatomie, in de meeste gevallen. Maar natuurlijk zijn er ook altijd uitzonderingen. Onze anatomie, manier van communiceren en gedrag mochten dan wel gelijkend zijn, toch zijn we héél verschillend. Wij hebben iets dat de mensen 'magie' en 'vleugels' noemen. Wij hebben er niet echt een benaming over, bij ons zijn dit gewoon onze innerlijke krachten en is dit allemaal heel normaal. Maar goed, ik ben aan het afwijken. Waar dit manuscript eigenlijk over zal gaan, is onze geschiedenis en de oorlog. Een oorlog die nog steeds plaats vind.
Wij, Aluïle verschillen allemaal heel hard wat betreft uiterlijk. Hoewel de meesten menselijke trekken hebben, zijn er ook anderen ie er eerder als 'monsters' uit zien. Voor ons maakte dit geen verschil, zo een wezen was voor ons nog steeds een Aluïle. Een Aluïle is een levend wezen met 'innerlijke kracht' ik zal hier verder op in gaan in een ander manuscript.
Carteo begon na al die jaren vervuild te geraken en er zat niets anders op dan een andere plek zoeken. Dankzij onze gaven, waren er ook een aantal die konden teleporteren. Men zocht de beste teleporteerders en deze werden in groepen onderverdeeld. Deze groepen gingen op expedities, opzoek naar een planeet waar we zouden kunnen leven. Uiteindelijk vonden ze Fayae, dat vroeger 'Aarde' heette. Na overleg en vergaderingen van onze regering, die bestond uit een elite groep Aluïle, werd besloten om naar Fayae te immigreren. Er werd een groot portaal gemaakt en ons volk werd in groepen verdeeld. Provincie per provincie immigreerden wij naar Fayae. Dit heeft ons een honderden jaren gekost. We moesten lange pauzes inlassen want de eerste groepen waren natuurlijk testgroepen en we wisten nog niet zeker of we ons daar met zekerheid zouden kunnen vestigen. Wanneer zij op Aarde aankwamen, was de tijd van de oude grieken, zo werd het door de mensen genoemd. Wanneer ons ras op de planeet aankwam, werden we niets als Aluïle gezien, hoe hard we hen ook probeerden uit te leggen dat we niet veel anders waren. De mensen bestempelde ons als 'Angels' en 'Demons', zelfs al zeiden we dat we één ras waren. De mensen waren te koppig. Ze benoemden de lelijke en monsterlijke onder ons als Demons, en de mooie, volgens hen 'goddelijke' Aluïle werden Angels.
Uiteindelijk hadden we opgegeven van duidelijk te maken dat we Aluïle waren. Zelfs al leefden we tussen de mensen, we waren nog steeds één volk met een eigen regering. Men begon te merken dat de zogenaamde 'Angels' te veel van hun macht genoten. Ze begonnen hun macht te misbruiken, want uiteindelijk is het niet zo dat Angels goede wezens zijn en Demons slechte. In onze maatschappij was er zo geen regeling. Iets wat door een mens als Angel bestempeld werd, kon even goed de meest kwaadaardige Aluïle zijn. Maar de mensen lieten zich leiden door ons uiterlijk en onze krachten.
Na verloop van tijd vonden een aantal dat het genoeg geweest was met heel dat Angel en Demon gedoe. Titels werden misbruikt, macht werd misbruikt, sommigen maakten ook misbruik van de mensen door hun krachten. Dat is wanneer het gebeurde, de breuk van de Aluïle. Ik, Seraphem, ben de oudste Aluïle die er momenteel is en ik betwijfel het of er ooit iemand ouder dan mij zal kunnen worden. Met mijn speciale, uitzonderlijke gave werd er mij een taak opgelegd. Een taak waarvan ik wenste dat ik hem nooit volbracht had. Maar voor een Aluïle was ik nog jong en onervaren, ongeveer zo'n 100 mensenjaren. Ik was nog te naïef en vervulde mijn taak. In een ander document zal ik mijn gave uitleggen, maar niet nu. Het enige wat nu belangrijk is, is dat ik een uitzondering was en de enige met deze gave. Dat maakte mij zo speciaal. Dankzij mijn gave, kon ik ons ras opsplitsen in twee nieuwe 'sub-rassen'. Het is een heel ingewikkelde magie theorie die niemand, behalve iemand met dezelfde gave als mij zal kunnen begrijpen. Gelukkig was ik op dat moment toch al slim genoeg om er voor te zorgen dat je van 'ras' kon veranderen. Wat ik gecreëerd heb is iets tussen een ras en 'politieke partij' in. Alleen zal je wel zware gevolgen moeten dragen voor een overstap.
Sindsdien bestaat de term Aluïle niet meer, maar werd het Angels en Demons. Ik had mezelf bij de Demons aangesloten, ook al zag ik er als een engel uit. Ik was het niet eens met hen. In die tijd waren de demons nog in de meerderheid. Maar na verloop van jaren begon dat te veranderen. Steeds meer Angels en Demons begonnen onze oude planeet en afkomst te vergeten. We leefden te veel onder de mensen en onze intelligentie ging hierdoor maar steeds meer achteruit. In de 25ste eeuw, gingen de engelen een stapje te ver. Met hun legers hadden ze de mensen in bedwang gehouden, ze hadden mensen tot slaven gemaakt. De mensen hadden dit niet door, ze waren gewoon zo onder de indruk van de engelen, dat ze niet eens door hadden dat ze misbruikt werden. Wij, de demonen vonden dit niet kunnen. Tijdens een grote vergadering, verklaarde we de engelen de oorlog. Geen mens had hier iets van gemerkt, het was een oorloog van honderden jaren. Het was een gruwelijke tijd. Toen in die tijd, was de heerser van de demonen 'Satan'. Door mensen gezien als een gruwelijke demoon, ook al wilde hij hen helpen en verlossen van de engelen die hen misbruikte.
Uiteindelijk merkten we dat het geen zin had om te vechten. We waren er nog steeds van overtuigd dat wat de Angels deden niet kon, maar deze oorlog loste niets op, want er was geen kant die de andere kon overwinnen. Onze kracht was té gelijk. Sindsdien besloten we dat het tijd was voor een wapenstilstand. De Angels kregen een aantal regels opgelegd waar ze zich aan moesten houden en dat deden ze ook.
Na een aantal eeuwen, begon men te vergeten wat onze titels eigenlijk écht betekende. Men begon de mensheid te geloven. Men begon te geloven dat Demons écht slecht waren en Angels écht goed. De geschiedenis werd vergeten, de reden van de oorlog werd vergeten en de wapenstilstand. Satan deed afstand van zijn troon en er kwam een nieuwe Demon aan de macht. Eentje die onze geschiedenis vergeten was. Hetzelfde was al jaren geleden bij de Angels gebeurd. Een nieuwe oorlog verstond, maar dit maal eentje zonder echt een rede. Weer waren het de Demons die de Angels de oorlog verklaarden. Geschiedenis herschreef zich, het was opnieuw 'gelijkspel'. Er werd een nieuw contract opgesteld en er kwam een nieuwe wapenstilstand. Velen zullen zich dit nog wel herinneren, dit was maar een zevenhonderd jaar geleden. Maar daarom zal niet iedereen hier iets van gemerkt hebben. Want ook al leven we samen met de mensen, we zijn onze ware aard gaan verstoppen en ze zijn ons bestaan vergeten. Daarom konden we het ons niet veroorloven om op te vallen tijdens deze oorlog.
de tekst liep nog door maar dit is duidelijk uitgescheurd. Je vraagt je af waar het zou zijn, maar besluit niet om er naar op zoek te gaan. Toch zeker niet hier.
